"20 ocak 1955... bir elinde bavul, ötekinde baston. bavulunda acıları, korkuları, ümitsizlikleri, bavulunda mazisi. ve tek desteği mahmutpaşa'dan iki buçuk lira mukabilinde alınan baston. bir adam, bir vapurun ambar merdivenlerinden inmektedir. meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan, gemi meçhule değil, belde-i nura gidiyor. sonra rüyaya benzeyen günler. manasız ve manalı. çirkin ve korkunç. sonra bilmem kaç ah paris. kenzven geceleri. kenzven'de her gün gecedir. istırabı nükte ile yenmeye çalışan bir aciz. paris okuduğum romanların en tatsızı, en namussuzu, en kahpesi."

"ben görmedim paris'i... paris evde yoktu... ben rüyada gördüm paris'i, gülümsedi ve kayboldu. neden beni aramak için buralara kadar geldin diye sitem etti bakışları. promete kafdağı'na zincirlenmiş, ben hastaneye zincirliydim. paris'te hastaneye zincirli olmak. hastaneye ve karanlığa. reyhaniye'nin çamurlu sokaklarını, kerpiç kulübelerini ve maymun zamanı insanlarını, kötü yazılmış naturalist bir romanın esneten teferruatını okur gibi, yıllar yılı seyreden gözlerim, paris'te kapalıydılar."

bu ülke - sayfa 46 / jurnal'den alıntılar.