hep hiçbir korkunç bir kaza, çok nadir görülen bir hastalık, entrikalı ilişkiler ya da ihanet, cinayet ya da kanlı ölümler gibi sıradışı olayların olmadığı, hepimizin sıradan hayatlarına benzer sıradan karakterinden oluşan, sıradan bir kitap ya da film hayal etmişimdir. neden bunu yapmıyorlar diye düşünüp durmuş, sonra da çok sıkıcı olur herhalde vardır bir bildikleri diye geçiştirmişimdir. ama işte adam * yapmış. hem de nasıl yapmış. aynı karakterleri 21 yıl boyunca belirli zamanlarda toplayıp çekmiş bu eşsiz filmi. o kadar uzun olmasına rağmen hiç sıkılmadım, aksine ilk dakikalardan itibaren filmin içine girebildim ve onlardan biri gibi hissettim kendimi. filmden aklımda kalan güzel an ve cümleler ise:
!---- spoiler ----!


mason'un babasının evinde kaldığında uyumadan önce dünyada büyünün olup olmadığını sorduğunda babasının verdiği o müthiş cevap:

balina gibi bir şeyden daha büyülü bir şeyin olabileceğini sana düşündüren ne? demek istediğim, okyanusların dibinde, o bir araba büyüklüğünde kalbi olan devasa bir balinanın şarkılar söylediğine dair bir öykü anlatsam çok büyülü olduğunu düşünürdün değil mi?"

***

mason'un üniversiteye gideceği için eşyalarını toplarken, annesinin öylece oturup ağlamaya başlaması ve
gözyaşları içinde mason'a "neyi farkediyorum biliyor musun? hayatım geçipgidiyor. bunun gibi. bu dönüm noktaları silsilesi. evlenme, çocuk sahibi olma, boşanma, disleksi olduğunu düşündüğüm zamanlar, sana bisiklete binmeyi öğretmem, yeniden boşanmam, master yapmam, sonunda hayal ettiğim işi yapmam, samantha'yı üniversiteye göndermem, seni üniversite'ye göndermem. sırada ne var biliyor musun? benim cenazem! sadece, hayatta daha fazlası olacağını düşünmüştüm" demesi.

***

ve filmin sonuna doğru kahramanımız mason'un yeni tanıştığı kızın söylediği o müthiş cümle:

"insanlar her zaman 'anı yakala' ^:seize the moment^ derler. ama ben anın bizi yakaladığına ^:the moment seizes us^ inanıyorum"

!---- spoiler ----!


ayrıca, 2 saat 46 dakika yetmedi. director's cut versiyonu çıkarsa severek izlerim.