kitabı çok uzun zamandır elimde süründürüyorum. sanırım anlatılanlara göre ben hala birinci bölümdeyim. cem'in o naifliği, ustasıyla olan ilişkisi, onun gözünden tasvir edilen kuyuculuk mesleği ve akşamları ağustos böceklerinin sesi, televizyonun cızırtısı eşliğinde içinden geçirdiği düşünceler, kendini, davranışlarını, hislerini sorgulaması çok temiz geliyor bana. her okuyuşumda en mükemmel zamanı bekleyip en tatlı anlarda azar azar okuyorum.
ama gördüğüm, duyduğum yorumlar çok da iç açıcı değil. boşa mı anlam yükledim küçük beye diye hevesim kırılmaya başlamadı değil.