"bu koduğumun hayatına bir kere geldik ve buna mecbur değiliz arkadaş ! bu cümleyi kurmak hem bu kadar kolay hem de bu kadar ağır olabilir mi ? sorumluluk diye tanımladığın ve aslında sadece yarattığın zevklerinin getirileri yüzünden kuruyoruz bu cümleyi. zevkleri bırakmıyoruz çünkü istiyoruz, istedikçe daha fazla harcama yapıyoruz. daha fazla kazanmamız gerekiyor harcamak için. vs. diyerek gider bu böyle. aslında bu bizim maalesef ki sigaradan alkolden daha fazla bir bağımlılığımız. en azından benim için. senin için. sen de böylesin biliyorum. "

bu koca cümleyi bir sohbet sırasında her şeyini(pek bir şeyi yoktu gerçi) bırakarak sıfırdan bir hayat kurmak için gittiği kasabada kafalarımız daşşak gibiyken kurmuştu dostum. tavukları olacak bahçeli bir evi ve yumurta satıp gününün geri kalanında şarabı ve kitapları ile hobi olarak yaptığı el işi tahta oymacılığı ve resim ile ilgilenecekti. ilk tanıştığımızda böyle konuşurdu aradan biraz zaman geçti ve oldu.

bu amına koduğumun hayatında tanıdığım bir kişisinin yaşının geçmesini beklemeden 25 yaşında çok güzel bir kasabaya gidip ev kiralayıp tavuklarını alıp yumurtalarını satmaya çalışması,kazandığı asgari ücretin altında ki parasıyla dünyanın en mutlu insanı olduğunu bana hissettirmesi beni ağlatacak şeylerden biri idi. evet alkole ve sigarasına ve kitabına çok para ayıramıyordu. internet den ve haftada bir pazarda yumurtalarını sattıktan sonra 2 bira içip bar da ki gazeteleri okuyup dünyanın en kalitesiz tütününü piposuna koyarak yaşıyor. kitap olayını köyde ki kütüphanenin 19 bin kitaba sahip olduğunu heyecanla bana anlatması ile çözdüğünü öğrendim.
bu arada göt marangoz 4 gün herife dünyanın işini yaptırıp 1 hafta sonra al bu 50 lirayı diyerek siktiri çekmiş. göt oğlanı!

bu çocuk "zincirlerinden başka kaybedecek bir şeyleri yok." cümlesinin ete kemiğe bürünüp gerçekleştirmiş kişidir.

bol şans sana dostum. seviyorum seni. bu şarkıyı da sana gönderiyorum.
edit:imla.