bu film, apaçık bir gerçekliği, olağanüstü estetik bir görsel kurgu ile kafamıza vurduğu için tüm oskarları hak etmektedir.

!---- spoiler ----!

tanrı var olsa ne olur. olmasa ne olur. bu film tanrı'nın varlığını da yokluğunu da kanıtlayan aşmış bir filmdir. diyaletik budur, ister hegel'ci olsun, ister marks'cı, her ikisi de öteki hikayeyi seçmek yolu ile aynı sonuca ulaşmaktadır. tanrı, o'nu görmek istediğin, inandığın yerde ve zamanda vardır, inanmadığın yerde yoktur. şahsım, bertolt brecht ve yılmaz güney ekolünden birisi olarak ikinci, aşçılı, denizcili asıl hikayeyi seçiyor! gerçek de bu kadar yalın değil midir zaten, ne kadar acıtsa da...

!---- spoiler ----!

bu film, aslında, varoluşu teolojik çerçevede açıklayan yaradılış efsanelerin de çökerten bir filmdir. şöyle netleştireyim.

!---- spoiler ----!

iki hikayeden birini tercih etmemiz isteniyor. hangi hikayeyi seçtiğimiz tanrı ya bakış açımızı şekillendirecek çünkü. film boyunca seyrettiğimiz birinci hikayeyi seçersek ki bu hikaye bize, tanrı bizim içimizdedir. tanrı bizim ona ihtiyacımız olan anda ve yerde vardır diyor. ikinci hikayeyi seçenler için sonuç çok açık: tanrı yoktur. filmin esas sonucu: tanrı yoktur. birinci hikayeyi seçmiş olsak bile tanrı yoktur. çünkü,birinci hikayeyi seçenler için tanrı nın var olabileceği yegane yer onu var ettiğimiz yer olan kendi öznel inanç dünyamızdır. ama okyanusun ortasında hayatta kalmak için içindeki yaşama dürtüsünün yarratığı hayali kaplana öz anasını yedirten birisi için artık tanrı tüm varlığı ile hükmünü yitirmiştir.

!---- spoiler ----!