kitleleri korkutma amaçlı girişimlerdır.

kimden, niye korkacakmışım ki? teröre bireysel verilen bir taviz olarak görüyorum; gündelik rutinimi bozmayı...

dostlar;
daha bir kaç yıl önce elele, kürdü türkü hatta müslümanı birlikte, hep beraber yaşam biçimimizi bir diktatöre karşı korumadık mı???...

şimdi ırkçı(pkk ırkçı bir örgüttür) ya da dinci teröristlerden neden çekinelim ki?

ölümse; 2013'te de ölüm vardı... berkin'i, ali ismail'i, ethem'i, medeni'yi nezleden mi kaybetmiştik?

şiddetse; gezi değil midir çıkarılan gözlerin, kırılan kemiklerin, yapılan işkencelerin simgesi?

o gün polisiyle, ajanıyla, palalı yandaşıyla bir diktatörlüğe direnmedik mi sokaklarda... ellerimizde limon ve talcidten başka ne vardı??

bugün de teröristlere karşı direnmenin vakti değil mi?

sokaklarda dans ederek; şarkı söyleyerek; gelen baharın tadını duyumsayarak... bundan güzel, bundan uygar, bundan daha barışçıl bir direniş olabilir mi?

hem...hem zaten
ekinokslarda şarkılar söyleyen ve gelen baharı kutlayan toplumlara gıpta ile bakmaktan gına geldi bana artık...

başlarım birilerinin nevruzuna da... isyan ateşine de...(saygı duymaya çabalasam da içimdeki his bu artık nevruz (newroz...artık ne haltsa)konusunda)

bu benim bayramım değil kardeşim... bu mevzunun hikayesi bile bana ters geliyor.. yok iran'da 5000 yıl önce biri isyan ateşi yakmış da falan..filan...bu hikayeyi seven sevsin...(bu sevgiyi yargılama hakkını kendimde göremem...ama bana ters gelmesi hakkımı mahfuz tutarak...)
ama
onlar şiddete aşık diye ben niye baharın tadını çıkaramaz hale düşeyim ki???

ben de gelen bahara, çiçekler açan dünyaya ve barış içindeki bir yaşama aşığım...

ve bahar, ekinoksta dans edip; şarkılar söyleyerek kutlanmayacak da ne zaman kutlanacak???

(bkz: ekinoks)