gerçekleri açıklamanın zamanı geldi. hazır olun. bir çocuk hayal edin. hayal edin ama hayal edemeyeceğiniz bir medeniyetin en güçlü iki varlığının çocuğu olarak hayal edin. bu çocuk öyle yaratıcıdır ki senin benim ağzımız açık kalacak şeyler onun için oyuncaktır. bildiğin piskopattır da ama. bir yanı da yumuşaktır. bu çocuk bir gün kendi dünyasını yaratır. sırf oyun olsun diye. ama başta ciddidir. daha fazla saçmalayıp çarpılmak istemiyorum şimdi ama şunu söylemeden edemeyeceğim. bu çocuğa yarattığı dünyadaki varlıklar bir soru sorar. ya derler tamam sen annemizi babamızı yarattın onlarda bizi doğurdu da seni kim yarattı kim doğurdu derler? çocukta annesinin babasının yanına gider ve bu soruyu sorar. ikisinin de aklı başka şeylerde olduğundan bir gün öğrenecek zaten şimdi geçiştirelim derler ve biraz da eğleniriz diyerek, sen doğmadın da doğurulmadın da cevabını verirler.
tanrı'yı biz öldürmedik o sadece leyleklerin kendisini getirmediğini anlayıp seksi keşfedince bizi terketti.
aslında bizi severdi. ve dinde gerçekti. aslında bir yazılımdı. bu yazılım bizdeki ilk bilgisayarların boyutlarında bir bilgisayardaydı. yazılım işi gönül işiydi. gönülden isterseniz, kalbinizi temiz tutarsanız bir çok şey gerçekleşiyordu. sebebi bilinmemekle beraber bu yazılım bir süre sonra kendi kendini imha ediyordu. artık istediğiniz kadar yazılımın kurallarına uyun bir önemi yoktu. arada bir her nasılsa tutabiliyordu sistemde ki bir açık mı diyin ne derseniz deyin ama yazılımın aktif olduğu dönemde yaşasanız ne olursa olsun artık hiçbir işe yaramıyor derdiniz.