diğer woody allen filmlerinden hafifletilmiş diyalogları, sahnelerin fazlalığı ve tuhaf bir dramatikliği ile ayrılan film. woody, duyguların en yoğun vurgulandığı annie hall başta olmak üzere insan ilişkilerin çarpıklığını yansıttığı bütün filmlerinde, gerek gidişatta gerek sonuç aşamasında izleyiciyi - ilişkilerin çarpıklığının kendi doğasından kaynaklandığı vurgusuyla - tolere etmeyi başarmıştır. bu sebepten dolayı woody allen filmleri bittiğinde kafamızda sadece diyaloglar ve o diyalogların hayatımızdaki karşılıklarını aramak kalmaktadır.

!---- spoiler ----!

fikrimce, match point, enteresan bir şekilde iyi-kötü seçimini izleyiciye dayatmaktadır. haliyle dramatizm de bu noktada doğmaktadır. farklı bir bakış açısıyla söylemek gerekirse bundan önce beraber çalıştığı (bkz: diane keaton) , (bkz: mia farrow) gibi son derece çekici kadın oyuncuların tercih edilmesi ve bu filmlerin cinsel diyaloglarla dolu olmasına rağmen yapımlar libidoyu değil kafayı çalıştırmaya yönelikti. match point'te ise (bkz: scarlett johansson) hem çekici hem masum hem de şiddete maruz bırakılan taraf olarak ister istemez izleyiciyi yanına çekmektedir. bu durumda zaten hafifletildiğini daha önceden söylediğim diyaloglar niteliğini daha hızlı kaybetmektedir. absürd olmayan bir ölüm sahnesi de cabası.

!---- spoiler ----!


kötü bir film değildir. uzunluğuna rağmen kendini izletir. en iyi senaryo dalında oscar adaylığını da sonuna kadar hak etmiştir. fakat woody allen izleyicisi için kolay bir lokma olduğunu söylemek lazım. ek olarak ana karakterin yaşadığı iç sıkıntı ve varoluş savaşı bana uzaktan uzaktan özgürlük yolları'nın ilk kitabını anımsatmaktadır.

(bkz: jean paul sartre)