her yeni albümü ilk çıktığında ben de dahil herkes bu ne der. sonra dinlersiniz, tekrar dinlersiniz, petrucci niye bunu yapmış, myung arkada napıyor, portnoy ya da mangini ne yapmaya çalışmış derken bir bakmışsınız bu ne dediğiniz albüme aşık olmuşsunuz. böyle bir gruptur dream theater. kimisi 3-5 şarkısını bilip hava atar, kimisi de bir önceki albümün bitiş noktasının, diğer albümün başlangıcı olduğunu bile öğrenir. kimisi dream theater bitti der. kimisi de the astonishing'i, albüm olan dream theater'ı anlamaya çalışır. adamlar yine yapmış der.
kısaca benim için uçsuz bucaksız bir dünyadır, başkası için de bitik bir grup.