ne var su pazarda, pazar kahvaltisinda pek anlamis degilim. ayni sen, ayni mide, ayni kafa ama gunun adi pazar. haydi uzatalim da uzatalim kahvaltiyi, kizarsin ekmekeler falanlar filanlar. bana biraz mutlu olma durumunu her daim garantiye almaya calisan, o dar cemberden cikamayanlarin cilalayip durdugu bir eylem gibi geliyor. zamanin basi sonu yok. kendimizce yapay birimlere bolduk sonra ona gore takilip duruyoruz sistematik sekilde. kizarmis ekmekler, semaverde cay sunlar bunlar. ne yani huzura mi eriliyor tum bunlarla uzun uzun kahvalti yapildiginda? ne oluyor sonunda? normal yedigin her ogun gibi doyuyor karnin, sonrasi ayni sen, ayni gidisat.genelde zaten yemek olayinin abartilmasina karsiyim, bir de su gunun kahvaltisi, su saatin yemegi tarzi seyler tamamen anlamsiz bence. demem o ki, fazla sey etmemek gerekir yeme icme mevzularini. torino ati diye bi film var. yemek mevzusu o filmdeki kadariyla kalirsa bence yeterli, abartmamak her daim iyidir.