hep istemişimdir şöyle güzel , görkemli , estetik , devasa bir koleksiyonumun olmasını. bundandır ki küçükken (yaklaşık 10 yaşımdayken) izlediğim bir filmden de etkilenerek koleksiyon oluşturmaya karar verdim. izlediğim filmde adamın yanılmıyorsam kelebek koleksiyonu vardı. ben böyle bir şey oluşturamazdım ancak kendimce küçük çaplı bir şeyler yapabilirim diyerek işe başladım. o aralar merceklere ve mıknatıslara çok büyük ilgim vardı. mıknatıs olmaz ama güzel bir büyüteç koleksiyonu yapabilirim diye düşünmüştüm. tabi o zamanlar büyüteç ile karınca yakabilmeyi kazara keşfetmiştim ve büyüteçleri adeta sihirli bir değnek gibi görmeye başlamıştım. böylesine inanılmaz bir aletin koleksiyonu da mükemmel olur diye düşündüm ve biriktirmeye başladım. her hafta biriktirebildiğim kadar parayla büyüteç alıyordum. yaklaşık 1-2 sene sonra bir dolap dolusu büyütecim olmuştu. inanılmaz bir koleksiyon olduğunu düşünüp kendimle gurur duyuyordum ta ki annem koleksiyonumu görene kadar... o zamana kadar gizlemiştim herkesten. annem gördü ve büyük bir hayretle bu ne yavrum diye sordu , bunlar ne ? şey , anne ben koleksiyon yaptım . nasıl sence de harika değil mi? annemin bastığı o kahkahayı hiç unutmam. neymiş benim yaptığım koleksiyon değilmiş. 1 dolap dolusu birbirinin aynısı büyüteç koleksiyon olamazmış , koleksiyon dediğin ayrı parçalardan oluşurmuş. ilk başta emek verdiğim için hazmedemesem de sonrasında kabullendim. ve o büyüteçlerin yarısını atarak koleksiyon kariyerimi başlamadan bitirmis oldum. benim için kötü bir anısı olsa da güzel ve faydalı bir hobidir koleksiyonculuk. koleksiyonunu yaptığınız şeye göre çok ilgi görebiliyorsunuz ve bu insanın hoşuna gidiyor :)