çok uzun bir süre hiç sıcak bakmadığım eylem. kitabın sayfasını kıvırmayı bırak kapağını bile kırmayayım/eskitmeyeyim diye hafif aralayarak okuyorum (dalga geçen arkadaşlarım da oldu, tabii eskiden daha da az aralardım ama dalga geçme mevzusu 1 sene olmamıştır). 1 hafta önce salı günü derste platondan okuma yapıyorduk. insanlara baktım; kıvırmışlar, küçük yapışkan kağıtlar (adlarını bilmiyorum, post-it desek sayılır mı?) yapıştırmışlar vs. hele bir tanesi kırmızı kalemi almış (hani şu ilkokulda kullandıklarımız) kendince çiziyor bazı yerleri, not alıyor filan. başım döndü. ayakta duramadım ilk. sonra yavaş yavaş kendimi alıştırmaya çalıştım. bir iki kaçamak bakışla başladım, dakikada 3-4 kere bakmaya zorladım kendimi. sonra alışmaya başladım yavaştan. anlamaya da çalıştım bu eylemleri yapan arkadaşları. "belki ben de deneyebilirim"e kadar gitti olay. iç hesaplaşma uzun ve yorucu. kırmızı ilkokul kalemini kullanan arkadaş ise doktora öğrencisi ^:swh^