"korkma ben varım" yazdığı kitaplar arasındaki başyapıtıdır. hızlı roman nasıl yazılırı bu eserinden öğrenebilirsiniz. hızlı kurgular absürt karakterler okuma hızımızı ve okuma arzumuzu arttırıyor. peki edebiyat değeri nerede kalıyor?

büyük bir keyifle bütün kitaplarını okudum menteş'in. kendisine saygım sonsuzdur. aslında tarz itibariyle hayatın aslında bize göstermeden uyguladığı şiddeti bütün kitaplarında bize yutturmuş. işi kotarmış olmasının sebebi bize anlattığı olay ve durumların absürtlüğüne kendimizden parçalar eklememizden kaynaklanıyor. yani yavaş yavaş eklendiğimiz bir romanı hızla okuyoruz. tüketim toplumu olduğumuzun farkında menteş. demek istediğim bize alın okuyun da keyif alın diyor. sonrası yok romanlarının. sende uyandırdığı bir birikim bir rölenti yok. debriyaj kullanmayı iyi biliyor menteş. vites değiştirirken sarsmıyor. iyi araba kullanır gibi okuyucusunu iyi yönlendiriyor. afili bir filinta olması müsebbebiyle büyük bir hayran kitlesini afilifilintalara davet etmiştir.

murat menteş'i çok severim. her ne kadar romanlarında tüketilmeye odaklı eserleri yaratmış olduğunu düşünsem de onun aslında bu yeteneğini bize güzel bir yemek yapar gibi keyifle ve aynı oranda şevkle bize sunuyor. güzel bir şey bu. ne kadar değer göreceğini de zaman gösterecektir. menteş yıllar sonra bile benim için korkma ben varım ile varolacaktır.

düblörün dilemması aslında bir prova. yazılacak diğer romanların provası. o yüzden bu kitap hakkında çok fazla üzerinde durulmasını doğru bulmuyorum. diğerlerini konuşalım dilemmayı konuştuklarımız üzerinden anlayalım.

ruhi mücerret konusunda çok fazla eleştiri duydum. yani menteş'in reklam aldığı konusunda bazı iddialarda bulunulmuştu. en azından benim çevremdeki insanlardan duyduğum bazı eleştiriler bu yöndeydi. böyle olmadığını düşünüyorum. yani birtakım hususları atlayıp böyle gereksiz eleştirilerde bulunmak yersiz. en iyisi boşverin de biz başyapıttan konuşalım

korkma ben varım: "an'ın tadını çıkarıyordum. tıpkı paraşütü açılmayan bir paraşütçünün rüzgarın tadını çıkardığı gibi." gibi bir cümlesi kalmış aklımda. söz oyunlarıyla hayat oyununun birbirine katılıp karıştırıldığı güzel bir roman olmuş.

sizi spoiler dolu bir mektupla tanıştırıp okuyamayanarınızı yana döne kitaba yönlendirmiş olayım. açıklayayım hemen; okuyacağınız bu mektup hikayenin gidişatı ve içeriği konusunda hiçbir bilgi vermemektedir. okuyup menteş'in hünerini görün isterim. izninizle. umarım alıntı yaptığım için menteş beni telif hakkından dolayı dava etmez.

mektup
"alevleri görmezden gelerek yangını söndüremeyiz şebnem, susamlı akide şekerim, saraya sızmış lunapark balerinim; ilk hamleyi suçlular yapar. yani ben. paso ilklere imza atıyorum. insan otuz yıl yaşayınca, dünyanın üç günlük olduğunu anlamaya başlıyor. bir yandan da peccatophobia'ya [günah işleme korkusu] kapılıyorum galiba. anlamı, ağırlığı olan her şey otomatikman senin safına geçiyor şebnem. saçma ve boşuna olan ne varsa benim yöreme birikiyor. uygarlık bize milyon çeşit yasakla sağlanmış bir düzen hediye etti. sanırım, en temel dertlerimizin, varlığımızın özünü teşkil eden trajedinin yatıştırması konusunda kimseye güvenmemeyi öğrendik.eğer bir hedefin yoksa, kulağın rahat olur. kaybedecek bir şeyin yoksa, kaybolmak seni bozmaz. yenileceğinden eminsen, rakibini ciddiye alman gerekmez. şu anda tomaso albinoni'nin [1671-1750] adagio'sunu dinliyorum. notalar daima harflerden daha anlamlı, daha etkileyicidir. melodiler, kelimelere beş çeker. sekoya ağacının kabuğu ateş geçirmezmiş: sekoya ormanında yangınlar, ağaçların içinde olup bitermiş. şebnem, alevleri görmezden gelerek yangını söndüremeyiz. şebnem uzaya baharın gelmesi, seni bulmama bağlı. şebnem kalbimden senin kalbine balyozla bin pencere açayım. şebnem her gülümseyişinde tüm ülkeye çay ısmarlayayım. şebnem seninleyken bir yudum çay zenginleştirilmiş uranyum gibi enerji veriyor bana. şebnem ne çok melek var yüzünde, tebessümün için binlercesi çalışıyor olmalı. 18. ve 19. yüzyıllarda, ingiltere'deki şapka fabrikalarında çalışan insanların yüzde 10'u delirerek ölmüş: keçe işlemekte kullanılan cıvanın yan etkileri... şebnem, üzerinde şapkalar yüzen bir cıva nehrine
ayaklarımı sarkıtmış vaziyetteyim. şebnem niye böyle? aşkın, patlayan bir okyanusun tozları gibi saçılıyor. şebnem bulutlara kement atayım, ne kadar istersen onca yağmur ayarlayayım. şebnem kediler geliyor apartman boşluğuna, doğrudan bana miyavlıyor-lar, sanki senden bahsediyorlar, dikkatle bakıyorum. şebnem zarflar açıyorum, faturalar çıkıyor içinden. sanki senden bir haber gelecek, senin el yazın, imzan olacak... öyle saçma, küçücük, tülbenl boncuğu gibi umutlar pıt pıt içimde beliriyor. şebnem uçaklar geçiyor. uçakları sanki sen kullanıyorsun. her şeyde sana dair bir ipucu, bir işaret seziyorum."

yazarken parmaklarım yandı diye bir deyim olmasaydı ben bulurdum*

keyifle okuyunuz efendim. siz okuyacaksanız ben satır satır yazarım.

*korkma ben varım'da menteş'in zaman zaman kullandığı söz yapı dizimi.