(bkz: freddy's nightmares - wes craven)
yıl 88 belki 89. hayatımda sinemada izlediğim ilk film olması yanında aynı zamanda ilk 3 boyutlu filmdi. şu anda yapıldığı gibi girişte parasıyla afilli gözlük verilmiyordu. hatta para hiç verilmiyordu. verdikleri gözlüklerin çerçevesi kağıttan, cam kısmı ise defter kaplamak için kullanılan yüzlerdendi.
lafın kısası o kadar adi bir şeydi ki belki o yüzden ekstra ücret istemeye yüzleri yoktu yada teknoloji ancak ona yetiyordu, malum ahir zamanlar.

(hatta o gözlüğü yıllarca çekmecemde saklamış, yıllar yıllar sonra show tv 3 boyutlu tutti frutti vermeye başladığında yine denemiştim^:yine işe yaramamıştı, halbuki memeyi 3 boyutlu görmeyi çok istemiştim^)

filmin tamamı tabi ki 3 boyutlu değildi. filmin 2. yarısının belli bir dakikasında ekran donmuş ve şöyle bir yazı çıkmıştı. "lütfen gözlüklerinizi takınız". o kadar heyecanlanmıştım ki anlatamam. hemen taktım. heyecandan kaç dakika öyle izlediğimi hatırlamıyorum, bir süre sonra kendime geldim "şunu çıkarayım bakayım ne farkı varmış" dedim. demez olsaydım!
tüm hayallerim yıkıldı. freddy bildiğin freddy, film bildiğin film. hiçi bir fark yok. ya filme izleyici çekmek için öyle bir yola başvurmuşlardı yada yukarıda dediğim gibi teknoloji o kadarına ancak yetiyordu. sonuç olarak kendisi:
-sinemada ilk izlediğim film
- ilk 3 boyutlu filmim
- yanımda büyük olmadan ilk tek başıma gittiğim yer
- hayatımın belki de ilk kazığıdır (teşekkürler freddy küçücük sabiyi hayata hazırladığın için)