binlerce kilometre ötede avrupanın başkentinde yapılan saldırıda onlarca kişi ölüyor ondan daha fazlası da yaralı olarak kurtuluyor. vatandaş olarak orada zarar gören kişiler için içim sızlıyor üzülüyor gibi oluyorum. o an aklıma istemsiz bir şekilde birkaç aydır ülkemizde yaşadığımız acılar geliyor. düşünüyorum o gün acıları paylaşanlar kimler diye bakıyorum hiçbir avrupa ülkesi açıklama yapmaya bile tenezzül etmiyor sadece bilmem ne komite üst düzey başkanı twitter dan yazı yazıyor. diğer gün bakıyorsunuz avrupanın önemli gazatelerindeki köşe yazarları ülkemizde ki olaylar için paris ile ankarayı bir tutmam çünkü ankara bir ortadoğu şehri her zaman böyle şeyler olabilir paris avrupa şehridir diye analiz yapabiliyorlar (the guardian). diğer taraftan önemli bir toplantı için gitmiş olduğun avrupa ülkesinde senin ülkende binlerce kişiyi öldürmüş pkk örgütünün taziye çadırı açmasına izin veriyorsun. sadece mesele bu değil ki bundan öncede legal bir şekilde dernek ve vakıflar aracılığıyla avrupanın birçok devleti örgüte desteğini esirgemediğini görüyorsun. pariste olan saldırıdan sonra tüm avrupa ülkelerinin bütün olarak kol kola girip pariste yürüdüğünü aynısı sana olunca bırak kol kola yürümeyi ortadoğu ülkesi işte olabilir mantığına dökmeleri onların ne denli iki yüzlü olduğunu görmemizi sağlıyor. bütün bunları akıl süzgecimden geçirince içimdeki sızı gidiyor kuru bir ah vah kalıyor.