off ne kitaptı. kolay mı ölüm diyor, aşk diyor, aşık diyor. gözlerim nemli nemli okudum kimi zaman, kimi zaman boğazıma bir şey düğümlendi de sesim çıkmaz sandım. içimde eskiden kalan ama hiç eskimeyen bazı yaralara dokundu ve hatta bazılarının kabuğunu kaldırdı da geçti kemal varol.

!---- spoiler ----!

rast gittin mi her işin benden sonra?
düzdün mü türlü eksiğinle gediğini?
rüzgâra tuttun mu bir vakitler bana çözdüğün gömleğini?
tenin kokusu, ekmeğin buğusu nedir bildin mi?
ayrılık insana neler eder, sordun mu hiç?
günlerle geceleri bir pervane gibi önüne kattın mı?
kam aldın mı dünyadan?
bir cevap uğruna elli yıl yaşadın mı hiç?
ben yaşadım.
iki kelime için katlandım bu dünyaya ben.
ölüyorum.
bu kez sahiden ölüyorum.
gelecek misin yasıma?
boz atlı hızır gibi son nefesime yetişecek misin?
ucunda ölüm var heves ali'm, ucunda elbette ölüm var.
gelmeyeceksen, elini son kez omzuma koymayacak, alnımı öpüp yolculamayacaksan, bağışlanma dilemeyeceksen; adını aldığın ali hakkına söyle bari:
sahiden sevdin mi beni?


!---- spoiler ----!