1871 yılında belçika'da doğan eğitimci psikolog ovide decroly tarafından 'yaşama doğru, yaşam aracılığıyla, yaşam için' ilkesi üzerine brüksel'deki ermitaj sokağında kurulmuş, toplu tedrisat yapan ünlü bir okuldur.
ermitaj okulunda decroly'nin uygulamaya koyduğu eğitim düşüncesi kısaca şöyle özetlenebilir:
çocuğun ilgi ve ihtiyaçlarına göre çevreden seçilen ve yaşamsal değerleri olan bilgiler birbirleriyle bir bütün oluşturur. öğrenciye gözlemler ve deneyler yaptırmak suretiyle, gerekli olan bilgi, elde edilen belge ve tartışmalarla öğretilir. örneğin, çocuğun ilgi veya öğrenmeye ihtiyaç duyduğu bir bitki ona öğretilmek istendiğinde şu şekilde bir yol uygulanır:
1) o bitki nasıl bir bitkidir?
2) o bitki bize ne gibi bir fayda/zarar verir?
3) biz o bitkiye ne gibi bir fayda/zarar verebiliriz?
öğrenilmesi icap eden her konu ilgili konularla bağlanarak, bu çerçeve içerisinde incelenir.
20. yüzyılın ilk çeyreğinde bu çeşit bir öğretim yöntemi ilgi çekti. 'yeni eğitim hareketi' teorisyeni isviçreli eğitimci 1909 yılında ziyaret ettiği ermitaj okulundan, 'brüksel'e bir eğitimci olarak gelmiştim, oysa kendi öğretmenimi burada buldum' diyerek, çok etkilendiğini belirtmiştir.
batıdaki bu gelişmeler türk milli eğitimi alanında da çok hızlı taraftar bulmuştur. ve bu okul aracılığıyla yayılan ilkeler milli eğitimimizi çok etkilemiş olmakla birlikte 1926 yılında çıkartılan ilkokul programının giriş kısmında şu hüküm yer almıştır:
eski programlarda bütün dersler birbirinden bağımsız, ayrı ayrı belirlenmiş gibi gösterilmiş, aralarındaki bağa ve ilişkilere o kadar dikkat edilmemiştir. yeni programda, bilgiler arasında bağ ve ilişkilere pek çok önem verilmiştir. özellikle birinci dönemde bütün derslerin hayat ve toplum çevresinde ve toplu olarak öğretimi esas kabul edilmiştir. bunun için eski programda tabiat tetkiki (doğa araştırmaları), mübahasat (karşılıklı konuşmalar) ve coğrafya dersleri ayrı ayrı gösterilmiş olduğu halde yeni programda 'hayat bilgisi' adı altında toplanmıştır. bu ders bütün öğretimin bel kemiği olacak ve diğer dersler buna dayanacaktır.
ülkemizde uygulanan toplu tedrisat, yakın yurt ilkesini temele alır. bu ilkeye göre, öğrencinin öğreneceği üniteler:
1) öğrenci ve organizması,
2) öğrenci ve ailesi,
3) öğrenci ve çevresi,
4) öğrenci ve hayvanlar,
5) öğrenci ve bitkiler,
6) öğrenci ve evren,
7) öğrenci ve insanlar,
olarak ele alır. dolayısıyla 'hayat bilgisi' dersi, yukarıda sırasıyla verilen konuları içerir. bu ders sınıfta yapay olarak işlenmez; aksine fiziki ve sosyal çevre ile etkileşerek gerçekleşir.
cumhuriyetin ilk yıllarında, ilköğretimin ikinci kademesinde de toplu tedrisatın uygulanması için bir takım girişimlerde bulunulmuş, fakat birinci kademedeki kadar başarı sağlanamamıştır. bu amaçla 1931-32 öğretim yılında ilköğretimin ikinci kademesinde tabiat bilgisi, fizik, kimya gibi dersler 'fen bilgisi' adı altında birleştirildi. bu derste öğretilen bilgiler, günlük yaşam problemleriyle ilişkilendirildi. 1953 yılında toplanan 5. milli eğitim şurasında da köy enstitüleri ve öğretmen okulları programında, tarih, coğrafya ve yurttaşlık bilgisi dersleri adı altında toplandı. 16 ağustos 1997 tarihinde tbmm tarafından kabul edilen 8 yıllık kesintisiz ilköğretim yasası ile ilköğretimde sosyal bilgiler ve fen bilgileri derslerinin yoğunlukla programda yer alması toplu öğretimin yönteminin önemini bir kez daha ortaya koymuştur.
decroly metodu, çocukların serbest şekilde işbirliği yapmalarına (küme çalışması) olağanüstü biçimde yardımcı olmaktadır (20.yüzyılın başları ve savaş yılları olduğunuza dikkat çekerim). bu metoda göre çocuğa verilen konular üç bölümde toplanır: gözlem, çağrışım, anlatım. çocuklar deneyleri bireysel olarak kendileri hazırlarlar. gözlem yoluyla kazanılmış olan bilgilerle bellekteki mevcut olup hatırlanan veya bir başkasından öğrenilen bilgiler arasında çağrışım yapılır. tüm bilgileri harmanlayan çocuk kendi hazırladığı okuma metni ile sunumunu yapar. böylece öğrenimini oluşturan çocuk, öğretimi de aktarmış olur.