dinsiz ve tanrı inancı olmayan biri olarak, inançlı insanlara gönül rahatlığıyla inandıkları şeylerin ne kadar saçma ve anlamsız olduğunu söylemenin ne denli yaralayıcı olabileceğini stalker ve andrei tarkovsky üzerine yapılan yorumları okuduğumda anladım.

benim için bir sanat eserinden daha fazlası, bu anlamsız yaşamla ilgili söylenebilmiş anlamlı sözler içinde en anlamlılarından olan stalker; kimilerine saçma, abartılmış veya sıradan gelebiliyormuş. okudukça şoka girdim, tansiyonum yükseldi.

benim için bir yönetmenden veya yazardan çok daha fazlası, bu anlamsız yaşamla ilgili söylenebilmiş anlamlı sözlerin en anlamlılarını söyleyen tanrısal tarkovsky; kimilerince "bu muymuş tarkovsky?" diye yorumlanabiliyormuş. gözlerime mil çekilseydi de görmeseydim o yorumları.

söylemem gerekir ki verdiğim bu ölçüsüz tepkiler, bu anlamsız yaşamda hiçbir dokunulmazım, hiçbir tabum; totemleştirdiğim hiçbir nesne, ideal veya kavram kalmadığını düşünürken kendi küçük yaşantı alanımda başkalarının habersizce çiğnediği tabular yarattığımı ve toplumun diğer üyelerinden hiçbir farkım olmadığını fark etmemi sağladı. benim için zerkalo, bugün, bir kez daha kırıldı.

şunu bir dinleyin

işte yaz geçip gitti.
hiçbir iz bırakmadan.
güneş hala ısıtıyor.
ama artık yetmiyor.

avucumun içine yerleşen
yumuşacık beş parmak gibi
her şey gerçek olabilir.
ama artık yetmiyor.

geriye güzellikler kaldı.
kötülük zayıfladı.
dünya şenlikle aydınlandı.
ama artık yetmiyor.

hayat her zaman katmanlı.
endişeli, ve eğlenceli.
ve ben gerçekten şanslıydım.
ama artık yetmiyor.

yapraklar daha sararmadı.
dallar fırtınayla kırılmadı.
gün, cam gibi, her şeyi yıkadı.
ama artık yetmiyor

arseni tarkovsky (andrei'nin babası)