bir anne babanın çocuğuna yapabileceği en büyük güzelliktir. milyarlarca dolar miras bırakmasından dahi çok çok önemlidir. kimlikli, kişilikli, karakterli insan yetiştirmek.

çocuğu bir yarış atı yapmak, robot gibi programlamak, kendi ulaşamadığı hayallerine çocuğu üzerinden ulaşmaya çalışmak, elalem ne der anlayışıyla hayatını zehir etmek değildir çocuk eğitmek.

bir insan olarak yetiştirmek, sorumluluklarının bilincinde, toplumsal meselelere duyarlı, başkayı düşman görmeyen, başkayla anlaşabilen şahsiyet sahibi insanlar yetiştirmek demektir. vakit geçirmek vakit ayırmaktır. eğlencelidir aynı zamanda.

konu (bkz: tesettür) konusundan geldi aklıma. (bkz: laf lafı açıyor)

bence bir ailenin çocuğunu nasıl yetiştireceği, yasaları çiğnememek ve çocuğa zarar vermemek şartıyla, kendi fikri ve inisiyatifindedir, olmalıdır. pekala nesillerin nasıl yetişmesi gerektiği hakkında herkes fikir sahibi olabilir ancak bunu yapmanın yolu aileye müdahele etmek değildir, belki ikna edebilir, eğitimler düzenlenir ancak müdahele olamaz. eğer bu sınıra saygı duyulmazsa bu her birey ve her topluluk için uzun-orta-kısa vadede sıkıntı oluşturacaktır.

insanın bu dünyaya yapabileceği katkılar çok sınırlıdır. sanırım bunlardan en sınırsız olanı çoçuk yetiştirmek, nesil yetiştirmektir. kendi kararlarını alabilen, doğru ile yanlışı ayırt edebilen, kendinin ve etrafının farkında şahsiyet sahibi bireyler belki dünyayı daha yaşanılır bir yer yapacaktır.