çok geç tanıştığım, bana daha önce hiçbir kitabı okurken hissetmediğim şeyleri hissettiren, okurken ara sıra gözlerimin dolduğu, sorulsa tereddütsüz en sevdiğim diyeceğim kitap. şöyle güzel bir çizimle birlikte bir de güzel alıntı paylaşayım o halde: "ve üzüntün hafiflediğinde (zaman bütün acıları hafifletir) beni tanımış olmak hep seni mutlu edecek, dostum olarak kalacaksın. benimle gülmek isteyeceksin. bunun için de arada bir pencereni açacaksın... dostların gökyüzüne bakıp bakıp güldüğünü görünce çok şaşıracaklar! onlara 'yıldızlar hep güldürür beni!' diyeceksin. deli olduğunu düşünecekler. sana nasıl bir oyun oynadığımı görüyorsun..."