" gecenin sabaha, benim ise yorgunluğuma yenik düştüğüm " bu anı bekledim bütün gece. sanırım restler daha uzun bir süre daha devam edecek.

!---- spoiler ----!

sıradan semt pazarı günlerinde; kapalı renkte bir pardesü üzerinde gök kuşağını andıran eşarp ile ruhsuz şekilde ucuza meyve-sebze almaya çalışan kadınları siz de görmüşsünüzdür... onlar ki bizim analarımız, onlar ki hayatlarında bütün hayallerden feragat etmiş yegane kişiler. ama asıl değinmek istediğim konu biraz farklı, onların bizim yaşlarımızda yok muydu hayalleri? yok muydu kafalarında canlandırdıkları bir hayat şekli? hepsi bu monotonluğu isteyecek kadar kör olmuş olamazdı…

biz de aslında o günlere sürüklendiğimizin farkında değiliz, yanımız da olan eşimizin açtığı televizyon programını izlerken elimizde ki kabağın içini soyarak hayat geçirmekten farkımız nerede?! biri bize nasıl yaşayacağımızı, diğeri neler yapıp yapamayacağımızı söylüyor... ancak hiç biri bizim ne şartlarda yaşadığımızı ve neler ile imtihan edildiğimizi merak etmiyor... sadece insanlar bize koydukları sınırları söylemek ile yetiniyor. bunun neresinde özgürlük, bunun neresinde hayalperestlik...

kaybedilen bir nesil daha, nice milyon nesil gibi...

!---- spoiler ----!
!---- spoiler ----!

çocukluğum superman gibi doğa üstü güçleri olan bir kişilik olmanın hayalleri ile geçti. bir gün hepimizin paylaştığı bu ortak hayalin benim için olan paydasında, ailem ve sevdiğim insanlara yardım etmek ön plandaydı. ancak bırakın superman olmayı, klark kent gibi bir gazeteci bile olamadım… ilk kez hayal kurup, tattığım hayal kırıklığı bu olmuştu.

babam aile çevrelerinde pek sevilen bir kişi değildi, benim de benzeri olmamdan çekindiklerinden olsa gerek, kıyasladıkları kişi o yüzden hep babam olmuştu. ne babamı, ne kendimi sevebildim bu yüzden. 11 yaşımdan beri çalışmaya diretilen ve bir yandan da mucizeyi başarmamı bekleyip okumamı istenen bana; hiçbir zaman sorulmadı “ sen ne istiyorsun “ sorusu… her bir hayalimi tek, tek ve özenle söndürmelerini izledim, buna üzülmedim. bunu yapan kişilerin benim ile aynı kanı taşımasını kabul edemedim. düşünsene özen ile kurduğun her bir hayalinin olmayacağı gerçeği ile yüzleşmeyi… empati kurmayı denesene, hiçbir hayali gerçek olmayacak kadar güçsüz birini...

!---- spoiler ----!