abi'nin her gün vurup geçtiği, adeta kadrolu yazarı gibi doldurduğu beğenilmiş yorumlar listesi. neredeyse her gün okuyorum burayı. olur da göremez gibi olursam kendisini, bi' hüzün çöküyor içime. tam göz yaşlarına tutulacakken listenin sonlarında görüyorum ve hüznüm öfkeye dönüşüyor. d.e.b.y'ye giremeyen bütün yorumlarım^:17 tane^^:dile kolay^ hızla geçiyor gözümün önünden ve haykırıyorum yenilgimi. kabullenişin ardından gelen hırsla birkaç başlık yorumluyorum. bazen küçük hesaplar yapıyorum aklımdan ''ulan adam bir gün yazmasa 6 kişilik kontenjan açılacak'' diye. fakat o kadar kontenjan boşluğuna üniversite tercihlerimde bile rastlamamış oluşum tekrar hüzne gark ediyor beni.

(bkz: varlığın da yokluğun da yetmiyor)

sanırım biraz sosyalleşmeliyim. evet.