1. anlattıkça acının sıradanlaşıp hafiflediğini hissedeceksiniz. giderek o canınızı yakan şeyi kabullenip benimseyeceksiniz, sıradanlaştıracaksınız.
    anlatacak kimse yoksa içip içip uyumak gerek.
    tabi acıyı kabullenip sıradanlaştırmak kökten çözüme götürürken, içip içip uyumak sadece o geceyi kurtarmak olacağından mümkünse ilk yolu deneyin.
  2. katlanmam.
  3. dunyanin sonunu bekleyin.
  4. iki avcumu birleştirir,göğe bakarım.
    eale
  5. -haci bacagim agriyor

    -hangisi

    -sol

    -sag olani bicakla.

    -ne alaka lan !

    -oburunun acisini unutursun
  6. durup, "geçecek" derim kendi kendime. fiziksel acı ya da kalp acısı fark etmez, sonsuza kadar sürecek değil ya? misal, regl sancısından gözüm karardığı an kendime hatırlatırım: "en fazla birkaç saate geçecek, ben de uyuyacağım bir güzel." kalbim acıyorsa da aynısını söylerim: "öyle ya da böyle geçecek, hayat böyle devam etmez çünkü." bunu düşünmek acıyı hafifletmiyor belki, ama hislerine daha soğukkanlı bakabilmeni sağlıyor, acının üstüne panik eklemene engel oluyor, en güzeli de kendine acımaktan vazgeçiyorsun. öyle ya, eninde sonunda bitecek!
  7. düşünmeden uyumak için alkol alırım ve sızarım. yoksa nasıl uyunur ki?
  8. muzik.
  9. iç acısı ise eğer içerim , bir yerden sonra hissiz hale geliyor insan. ama o ruhtaki acı fiziksel acıya dönüştüyse eğer -ki bir noktadan sonra öyle oluyor- kendimi hissiz hale getirmek için elimden geleni yaparım. daha fazla zarar verecek olsa bile...