gittin.
sarı bir sonbahar sabahı.
köşede yine aynı simitçi amca, seni bekliyor elinde kıvrışmış 5 liran ile.
yoksun.
evimin önünden hafiften bir yokuş iner benim bilirsin. adımlarım hızlanır istemsiz, nefesim çoğalır ve zamanı zamanından önce sollarım. sen yetişemezsin, sevmezsin ellerini bırakıp yerçekimine sarılışımı.
bu sabah öyle olmadı.
kapattım evimin kıpkırmızı perdelerini, kapattım bütün pencereleri, kapattım telefonu, televizyonu, radyoyu, interneti ve yalnızlığımı unutturacak diğer bilumum materyalleri.
bedenimi siyah bir karanlığa hapsettim. hayatımda doldurduğun boşluğun farkındalığına ulaşmak istedim, zamanla olmadı tabi ancak sadece düşünmek yetiyor insana biraz.
içmemi sevmezdin.
kadehlere saklama hüznünü, gel bana anlat, benimle paylaş ama rakı kokusunu benim tenime tercih etme derdin.
olmadı.
olamadı.