başta kontrol altında tutulan davranış biçimi, zamanla istemsizce üzerinize oturuverir. herkes gibi kendiniz de benimsersiniz.üzerinize yapışmış rol gibidir, yafta gibidir. öyle ki o kadar benimsedikten sonra bunun sonradan oluşmuş bir durum olduğunu hatırlamamaya başlarsınız. sadece ihtiyaçlılara karşı yapılmaz, o zaman başkalarına olmadık,basit, sevimli ihtiyaçlar yaratırsınız. yer yer bazı duygularınıza rest çekmek zorunda kalmaya başlar, keskin kokulu duygulardan arınma haddine gelirsiniz(kin güdememe, nefret edememe, çok sevememe). o aşamada artik iyi davranınca karşınızdakinin iyiliğini düşünmeksizin kendinizi tatmin etmiş olursunuz(sevgisizlik en beteri). artık diğer insanlar sizin ihtiyacınızı gidermekte bir araç olmaktan öteye geçemezler, bunu fark da etmezler. bu apaçık bir bencilliktir, piçliktir.

ve iyi davranmak mükemmel bir vicdanî eziyet çektirme biçimidir.