ispanyol altın çağı hakkında çok az kitap olduğu için -türkçe’de- önemli bir boşluğu dolduruyor. bu yüzden epey heyecanla başladım. lakin cemal baki akal’ın vitoria saplantısı ve name dropping sevdası yüzünden çok kötü bir okuma oldu. vitoria birkaç sene önce çevrildi dilimize. tahmin edileceği üzere cemal bali akal çevirdi. yenilikçi düşünceleri biraz kenarda kalmış bir düşünür. fransa aydınlanmayı domine ettiği için biraz gölgede kalmış. akal da vitoria’nın hakkını teslim etmek istemiş. onun üzerinden okuyor ispanyol altın çağını. voltaire ve rousseau’dan örnekler veriyor. bakın bunu daha önce vitoria yazdı şeklinde bir yaklaşımı var düşünürlere. çok sıkıcıydı bu karşılaştırmalı okuması. bana biraz acemice geldi.
bunun dışında kitabın bir diğer sorunu yazarın kitabı isimlere boğmuş olması. bu kadar seyyahı, düşünürü bir arada okumak çok garipti. sayfa başına çok fazla isimlerden örnekler düşüyor ve içinden çıkamıyorsunuz. bunun öğretici bir yöntem olmadığını söyleyebilirim. kitabın sorunu yöntemiydi. vermek istediği düşünceden çok isimler geçidi yapmıştı.