-
- okudum
- okuyorum
- okumak istiyorum
-
youreads puanı (8.89)
"yazarlıkta karar kılıncaya kadar, boks antrenörlüğünden ressam ve heykeltıraşlara modellik yapmaya, muz plantasyonlarında hamallıktan gece kulüplerinde garsonluğa kadar çeşitli işlerde çalışan jose mauro de vasconcelos'un başyapıtı şeker portakalı, "günün birinde acıyı keşfeden küçük bir çocuğun öyküsü"dür. çok yoksul bir ailenin oğlu olarak dünyaya gelen, dokuz yaşında yüzme öğrenirken bir gün yüzme şampiyonu olmanın hayalini kuran vasconcelos'un çocukluğundan derin izler taşıyan şeker portakalı, yaşamın beklenmedik değişimleri karşısında büyük sarsıntılar yaşayan küçük zeze'nin başından geçenleri anlatır. vasconcelos, tam on iki günde yazdığı bu romanı 'yirmi yıldan fazla bir zaman yüreğinde taşıdığını' söyler."
-
bu kitap hakkında sayfalarca yazı yazabilirim. ama yine de kitabı okurken yüreğimde oluşan sızıyı tam anlamıyla ifade edemem.
ortaokulda okumuştum galiba bu kitabı ve devam kitaplarını. üniversiteyi bitirmiş iş hayatına atılmışken bir arkadaşım okurken gördüm elinde. içeriğini hayal meyal hatırlıyorum üzerinden çok zaman geçmiş. dayanamadım yeniden okudum.küçük çocukla birlikte çektim tüm acıları, onunla ağladım, onunla yüreğim havalandı. çocuk gibi hissettim yeniden. ne özlemişim.
bence bu kitap küçüklük, gençlik ve yetişkinlik olmak üzere hayatınızın en az 3 döneminde tecrübe etmemiz gereken bir şey. hatta okullarda, ilkokul, lise ve üniversitede de zorunlu olarak okutulmalı. çok ciddiyim. insanı yetiştiren, olgunlaştıran ama yıllar sonra da tekrar çocukluğuna döndüren şahane bir zaman makinesi. -
bu aralar yorum bakımından oldukça revaçta olduğunu görünce aklıma geldi. en son işe giderken metroda okuyordum ağlayıp duruyorum gözlerimden yaşlar süzülüyor ama okumaya da devam ediyorum. sonra ofise girdim arkadaşım noldu hayırdır bir şey mi var diye sormuştu meğer ağlaya ağlaya gözler bayağı kızarmış kitap okuyordum deyince şaşırmıştı. olsun utanılacak bir şey mi insanın yüreği dağlanıyor gözü kızarsa nolur ki.