ada albümünden. bizim evde vardı kaseti, çocukken anlamıyor insan haliyle...özgürlük, yalnız insan , gün olur...sürgün yıllarının ürünüdür hep ve aslında memlekete ve gelmekte olan zor günlere dair bir hikaye anlatır zülfü livaneli orada...

sus söyleme'de de bir şiirden bu şarkı, iki şiirden muhteşem bir sohbet çıkmış gibidir...birini dinlerken diğerini okuyunca işin rengi değişir biraz. nasıl? şöyle:

(bkz: mutlu aşk yoktur - louis aragon)

en küçük şarkı için nice mutsuzluk gerek
bir ürperişi nice pişmanlıkla ödemek
nice hıçkırık gerek bir gitar ezgisine
mutlu aşk yoktur
---
oysa ben sana neler adamıştım
içli şarkılar, kırık ezgiler
yüreğimdem süzülüp gelen
bırakıp gittin beni
bir gün yollarda