derli toplu olmaktan çok uzak, hatta epey dağınık, istediği zaman istediği yöne kayan, okuması dahası takip etmesi güç murat uyurkulak romanı.

kitabın ayrıntıları okuyucunun doldurmasını isteyen, flu bir tarafı var. bir şeyleri öyle uzun uzadıya anlatmıyor, ima ediyor, dokunuyor, hoop kaçıyor. gerisi sizde.

roman üç bölümden oluşmakta. t,o,l. ilk bölüm hızlı, akıcı bir öyküyü anlatarak başlıyor işe. pata küte okuyor, kendinizi hikayenin içinde buluyorsunuz. ikinci bölüm işler olduğu gibi tersine dönüyor. kitap yavaşladıkça yavaşlıyor. bilinç akışları, semboller, çağrışımlar bir sürü. metaforların ucunu yakalamak güçleşiyor. böyle olunca da "o" bölümünde kitapla aramızda uçurum oluşuyor.

neyse ki son bölümde dil ilk bölümdekine yaklaşıyor. eleştirilerin, imaların ucunu keşfetmek kolaylaşıyor. mektuplar, devrimler, devrimciler derken iş tatlıya bağlanıyor ve kitap sonlanıyor.

ayrıca zaman mekan çizergesini, girip çıkan bir dolu karakterleri takip etmek de kolay değil.

okumaya değer bir eser fakat yeni dönem romancıları arasında bu eseriyle murat uyurkulak'ı ilk üçte gören yaygın görüşe de katıldığımı söyleyemeyeceğim.