-
eğer seçime bağlıysa güzeldir, mecburiyse çok kötü.
yani istediğin zaman başını alıp gidebiliyorsan veya istediğin zaman yalnız kalabiliyorsan, canın sıkıldığında hemen bir araya gelebileceğin birkaç dostun varsa harika bir şey.
eğer sevdiklerinden çok uzaksan, etrafında kafa dağıtacak kafa dengi, muhabbeti güzel birkaç arkadaşın yoksa duvarlarla konuşmaya başlayabiliyorsun.
ben 4 yıldır yalnız yaşıyorum ailemin yanına gittiğimde artık misafir gibiyim. rahat değilim asla. ya benden önce kalkıp gürültü yaparak beni uyandıran oluyor ya ben erkek kalktığımda istemeden kardeşimi uyandırıyorum falan. sonra mesela ben yemek yapabilirim, severim de ama kendi evim haricinde bir yerde yemek yapmak ölüm geliyor. kap kacak araması, tuzu biberi bulması ölüm gibi geliyor. tabii en önemlisi de kişisel mahremiyet. yazın millet kavrulurken ben evde donla geziyorum. :) bu bile paha biçilemez bence. :) -
buna bi alisti mi kolay kolay vazgecemez insan... en yakin arkadasim 2 gun kalsa huzursuzlaniyorum, hadi onu gectim, ilerde omur boyu beraber yasayagimi sandigim hatun geliyor, 3. gunden sonra niye gitmiyo evine bu alla alla diye soylenmeye basliyorum, acaip bi sey... -
15 yıldır yalnız, 20 yıldır aileden uzakta yaşayan birisi olarak alışkanlık yaptığı düşüncesine katıldığım yaşam biçimi. kim olduğundan bağımsız olarak eve gelen kişi 2 günü geçirdiğinde bünyede istemeden de olsa bir huzursuzluk başlıyor ve her geçen gün bu huzursuzluk logaritmik bir şekilde artıyor. -
tuvalete girdiğinde kapıyı kapatmak zorunda değilsin.
en büyük avantajı bu bence evet. -
bir buçuk sene kadar yalnız yaşadım. hayatımın en güzel zamanlarıydı tabi. ama 3 sene kadar önce bok var gibi memlekete dönüş yaparak ailemle yaşamaya başladım. ha aileyle yaşamanın da pozitif yanları var ama yalnız yaşamanın verdiği özgürlüğün ve rahatlığın yanına yaklaşamaz.
bakalım hesaplarım tutarsa bu yaz sonu gibi ev tutup gidicem ve o çok özlediğim hayatımı yeniden yaşamaya başlayacağım. -
yalnız yaşanmaz, yalnız olunur. -
kendi alanına sahip olmak her zaman iyi hissettirir , üzgün olduğunda rahatça göz yaşı dökebilir mutlu olduğunda da deliler gibi dans edebilirsin -
yıllardır aklımdan geçirdiğim.
bazen çok bencilce bir düşünce olduğu vehmine kapılıp,suçluluk duyarak,bazen de bu suçluluktan kurtulup belkide gerçekten mutlu olacaksın,neden olmasın değerlendirmeleriyle kendi içimde çatıştığım düşünce.. -
berbat bir duygu hele ki geceleri çekilmez olur ,sigara yakarsın keyif almazsın, konuşmak istersin kimse yoktur hobi arayislari sosyal medyanin bile kurtarmadigi anlarda paso yatarsın ama bu ara (bkz: işler güçler) izlemek bir nebze iyi hissettirdi .. -
"yalnız yaşayan insanların kendi içlerinde başlayıp biten eğlenceleri vardır." demiş oğuz atay. (korkuyu beklerken)
hüzünleri de kendi içinde başlar. biter mi... bilemedim.