bir insanın ölü bir bedene şiddet uygulaması, aslında şahsi bir öfkeye değil, onun eylemlerine ve hâlâ varlığını devam ettiren fikirlerine karşı sürdürülen nefretin psikopatolojik bir yansımasıdır.

bir nekrofili'den farkı, ilk durumun şahsiliği daha baskın ve bilinçaltı travmalarının dışa yansıması daha belirgindir; ölüye şiddet uygulamak, bunu arzulamak, çok daha basit bir reaksiyonla toplumsal bir histeri haline gelebilir.

bu durumun tehlikesi, sadece yönlendirilmeye müsait bir öfkenin varlığı değil, aynı zamanda bunun sürekli kılınmasıyla, zihin sağlığının günden güne bozulmasına neden olan hastalıklı bir işleyişe sahip olmasıyla basitçe açıklanabilir.

sağlıklı ve sağduyulu bir bilince sahip insan, böyle bir zihne karşı, acısı ve görüşü ne olursa olsun karşı durmalıdır.
bu hastalıklı eylem, kimseyi geri getirmeyeceği gibi, kaybedilene karşı yapılmış bir saygısızlıktır.
bunları görmek ve içten içe bilmek için de çok entelektüel ya da harika bir insan olmaya gerek yok.