bu kıvamda bestelerin bir ruhu vardır. onları yaşatan, onları ölümsüzleştiren de budur. bu sebeple klasiktir. vazgeçilmez ve atlanmaz bir öğretidir.
5. senfonin başında herkesin bildiği bir giriş bölümü vardır. dadadadaan!! dadadadaan!! belki saçma geldi size ama bir dinlerseniz o kısmı hemen hatırlarsınız. bir yerlerden kulağınıza çalınmıştır kesinlikle. beethoven biliyorsunuz ki 9. senfoniyi bestelerken duyma yetisini tamamına yakınını kaybetmişti. artık duyamıyordu. bu duyma kaybı 5. senfoniyi bestelemeye başladığı zamanlarda ortaya çıkmıştı. o zamanlar kızını yeni kaybetmişti ve karısı ağır hastaydı. işitme problemlerini çokça kafaya takıyordu. içinde bulunduğu karamsarlıkla bu üç kısa bir uzun giriş bölümünü yazdı ve adına da kaderin kapıyı çalışı dendi.
tabi bu hikayenin değişik formları da mevcut. mesela bir gün beethoven evinde piyano çalarken alacaklı gelir ve kapıya vurur. dadadadaaaa...