neler yapıyorsunuz demokrasi bey?

neyse şunu diyebilirim ki uzun bir süredir bu ülkeden gitmeyi düşünüyorum, önümde uzun bir yol var bunu başarabilmem için. ara ara duraksadım, acaba burda mı kalsam dedim. vatan dediğim yer, ya dil? sabahattin ali'nin bilge karasu'nun muazzamca dillendirdiği kelimelereden uzaklaşmak? emin olamadım. her geçen gün korkuyorum dedim, sonra bu insanlar neler yapıyor dedim? neye seviniyorlar dedim, ben onlarla aynı şeylere sevinmiyor aynı şeylere üzülmüyordum. ve daha bir sürü şey. sonra birden 15 temmuz oldu, istanbul'da yaşadığım en kötü geceyi yaşadım bir başıma. bundan kötüsü olamaz dedim her zamanki gibi, ama takip eden günler beni yine yanılttı. insanlar birbirlerini öldürüyorlar, linç ediyorlar, umarsızca bi de bayram oluyor. ölüm? o günler de özellikle köprüde erlere yapılanları görünce ben artık müslüman olmak istemiyorum dedim. bu insanlarla ortak bir kümede olmak istemiyorum dedim. dedim, dedim. sonra taciz vakaları duydum, bir daha dedim, taksim'de bir akşam vakti otururken 100 metre ötemizde silahlar patladı arka fonda ölürüm türkiyemli, yine dedim. şimdi bu başlığı gördüm de geldim, gece yarısı korna çalarak demokrasiye sahip çıkanları 3 haftadır her gece duyuyoruz, ondan önce de bağırtılar, arabadan taşan şarkıların seslerini duyuyorduk, ve yine diyorum ben artık bu ülkede yaşamak istemiyorum. daha çok küçüğüm, umudum yok, korkuyorum. ben hiçbir ortak değerde olmak istemiyorum artık.