çok da hoş hisler değildir kanımca. ben bu fakir halimle dünyadan sıkılıyorum ama kazanmam gereken bir para var. yapmam gereken bir şeyler var, sonuçta yaşamaya çalışıyoruz. para var olunca geriye ne kalıyor ki? her gün eğlence düzenlesen ne yazar, nereye kadar devam eder? boğmaz mı insanı bir süreden sonra? uzanamadığı ciğere mundar diyen kedi gibi hissettim kendimi, belki de öyleyimdir ama yok arkadaş ben halimden memnunum.