attila ilhan-ilk defa seviyorum
ben seni bir okyanusun derinliginde buldum da sevdim
parlak bir inciydin benim için
paha biçilmez bir inci
ben seni soguk ve yagmurlu bir günde
seni düsünürken gülüsündeki sicakligin içime dolup da
beni sardigi bir anda sevdim
seni sadece selvi boyun,siyah saçlarin yada kara gözlerin
güzel bir yüzün var diye degil
fikirlerinle,konusmandaki güzelligin ve benim o kor halde yanan yüregimle sevdim
ben seni derinden ve hissederek sevdim
her kalp atisimda vücudumun dört bir kösesine yayildigini
beni sardigini her nefes alisimda cigerlerime isledigini bilerek sevdim
seni kis gecelerinin o soguk yataginda birlikte uyuyup beni isittigin
yaz sicaginda uyuyamayip sikintilarim oldugun
ve rüyalarimda bulustugumuz gecelerde sevdim
seni ellerinden tutup kanimin kaynadigi
kalbimin yerinden firlayacagini hissettigim anlarda
o islak dudaklarinla beni sevdigini söyleyecegin anlari düsünerek sevdim
ben seni o sensiz anlardaki bos ve degersiz geçen dakikalarda
kayip zamanlarimizda,seni arayip bulamadigim
çaresizlik içinde oldugum,içki sofralarini dost bildigim anlarda sevdim
sen ne kadar uzak olsan da,
aramizdaki kilometreler nasil çoksa
bende seni o kadar yogun ve o denli çok sevdim
seni kalbimde yanan atesin ile
zihnimde olusan hayallerin o ay parçasi çehrenle
bana derinden bakan o gözlerindeki isiltiyi görecegim anlari beklerken
kalbimin yanip tutustugu anlarda
gelip o bu atesi alevlendirerek
bana sarilarak beni sevdigini söyleyecegin anlari düsünerek sevdim
korkuyorum!
hakkettigin mutlulugu sana verememekten korkuyorum.
seni beni sevdiginden fazla sevememekten korkuyorum.
senin sevgine layik olduktan sonra baskalari tarafindan o sevgiyi kaybetmekten korkuyorum.
seni kazandim derken kaybetmekten korkuyorum.
aramizdaki maneviyat haricindeki uçurumlardan korkuyorum.
senin kalbini daha fazla kirmaktan korkuyorum.
o temiz ve masum göz yaslarini daha fazla akitmaktan korkuyorum.
evet korkuyorum;
seni kaybetmekten, seni daha fazla üzmekten
sana kendimi ifade edememekten korkuyorum.
yada yanlis anlasilmaktan korkuyorum.
uçurumun kenarinda yalniz kalmaktan korkuyorum.
dostluguna doyamadan uluorta yalniz kalmaktan korkuyorum.
yüregimdeki o ince sizinin bir gün çogalmasindan ve beni sarmasindan korkuyorum.
sevgi denen güzelliginin bir gün beni terk etmesinden korkuyorum.
dostlugun ölüp yerine nefretin yesermesinden korkuyorum.
korkuyorum evet;
seni kaybetmekten ve seni daha fazla üzmekten
bir çiçek misali ne ellemeye nede koparmaya kiyamiyorum uzaktan seyrediyorum çünkü;
seni daha fazla incitmekten korkuyorum.
ömründe yasadigin mutlulugu huzuru sana yasatamamaktan korkuyorum.
sana kalbimden fazlasini verememekten korkuyorum.
sonunda sana gözyasindan baska bir sey birakamamaktan korkuyorum.
seni sevmekten degil;
dostlugunu suiistimal etmekten,
seni kaybetmekten ve degerini bilememekten ve yüce rabbime hesap verememekten korkuyorum.
belki de çok fazla korkuyorum
çünkü; ben ilk defa seviyorum