bu tarz platformların en güzel yanı yıllar sonra geri dönüp yazdıklarınızı okuyabiliyor olmanız. kendinize kaldığı sürece her zaman aynı kişisiniz, fakat gelip okudukça aslında ne kadar değişmiş olduğunuzu fark ediyorsunuz. yazım hatalarınız gözünüze batıyor, aynı tanım içerisinde düştüğünüz fikir farklılıkları daha bir fiziksel çıkıyor karşınıza.

eski yazılar değil mi? o dönem olan olayları daha net hatırlamanızı sağlıyor bazen. o kelimeleri yazarken neler düşündüğünüz bulanık olsa bile içtiğiniz kahveyi, dinlediğiniz müziği, uğraştığınız veya uğraşmamayı tercih ettiğiniz için kendinize kızdığınız işleri hatırlıyorsunuz. kümeler halinde ufak bir slayt gösterisine dönüşüyor.

sevindiğim en önemli nokta müzik zevkim değişmemiş. gerçi on yıllık bir süreç değil zaten ama olsun insan seviniyor. kızdığım en önemli nokta ise kitap okuma alışkanlığımı neredeyse tamamen bırakmış olmam. çok sevdiğim bir serinin devam kitabı olmadığı sürece okumuyorum artık, yazık bana. halbuki ne güzel anılar biriktirdim o kitaplarda, ne kadar çok kuracak yeni cümle verdi bana. niye böyle yaptım ki ? yeni hedef en kısa sürede kitap okuma alışkanlığını geri kazan. haftada en az bir kitap.

neyse demem o ki bu tarz siteler aslında göründüğünden çok daha fazlasını barındırıyor olabilir. durduk yere " ya şöyle bir site vardı ne oldu acaba " diye aklıma gelip bakınca ne gibi düşünce akımlarına çekildim. sizin de kendinizden parçalar bıraktığınız oluşumlar varsa dönüp bir kontrol edin. insan olur, not defterleri olur belki bir internet sitesi olur.