sevgilimle yaşadığım sessiz kavgalardan usandım artık.en ufak bir hata da buz kesiyor kendisi.sanki ben sevgilisi değilde bir başkasıymışım gibi.ben çağırdığı zaman geleceği git dediği zaman gideceği bir köpek değilim ki.kendimi kötü hissetmek zorunda değilim ayrılmayı düşünüyorum ama geçmiş öyle güzeldi ki içimdeki o belki eski günlerdeki gibi oluruz ümidi beni alıkoyuyor ileri gidemiyorum geriye de dönemiyorum araftayım çok canım yanıyor...