bir yöntem yabancı bir şirketin türkiye ofisinde işe başlamak ve merkeze geçmek için fırsat kollamak olabilir. süreç benim için böyle gelişti en azından.

gerçi benim geldiğim 2015 senesi türkiye'nin hala umut vaad ettiği zamanlardı. "çekip gitmek lazım"cılık şimdiki gibi furya haline gelmemişti. gezi yenilgisi yaşanmıştı ama gençlerde hala bu enerjinin anlamlı bir şekle gireceği beklentisi vardı. bir önceki sene fetönün bakan çocuklarını tutuklama hadisesiyle birlikte bi dolu saçma sapan olay yaşanmıştı. ama yine de memlekette güzel şeyler olabileceğine dair iyimser bir rüzgar esiyordu ara ara. ben de harıl harıl yurtdışına gitme planları yapıyor değildim. ama istanbul'dan kurtulma isteği son bir kaç aydır iyice kemirmeye başlamıştı. çocuk iki yaşına basmıştı ama evlilik iyi gitmiyordu; çocuksuz takıldığımız gençlik yıllarını bıçak gibi arkada bırakmaya adapte olamamıştık. istanbul'u suçlulardan biri sayıyorduk. 2014 ortasına ciddi ciddi yerleşmeyi değerlendirmek üzere diyarbakır'a geziye gittik şehirle hiçbir alakamız olmamasına rağmen. bol bol çay içtik sokak kahvelerinde, çok güzel geçti gezi. kürt açılımıyla beraber diyarbakır o sıralar yükselen yıldızdı. sur içinde emlak fiyatları deli gibi artıyordu. bir sürü turist geliyordu şehre akın akın. o çorba içtiğimiz, kebap yediğimiz, kahve içtiğimiz mekanlar şimdi kimbilir ne haldedir... diyarbakır'dan döndükten 1 ay kadar sonra çalıştığım şirketin yurtdışı ofisinden teklif geldi. aslında oltayı ben attım, tuttu. yani oldukça ironik şekilde "hayaller diyarbakır gerçekler paris" oldu, hakikaten hayat garip.

geçen 4 sene sonunda şunu söyleyebilirim, yurtdışında yaşamanın bokunda boncuk yok. bunu gelmeden önce de biliyordum. artık diyarbakır'a kimse yerleşmez ama cesur olup deniz kenarlarında, metropollerden uzakta bir şeyler yapılabilir. yurtdışında yaşamak elbette bir deneyim ama bir ihtiras gibi buna kafayı takan ve bu uğurda çok para harcayan varsa o da yanlış. garip durumlar var. mesela eğer burada kalırsak, benim çocuğumun çocukları (olursa) "dedemler türkiye'den göçmüşler" diyen yabancılar olacaklar çünkü herhangi bir türkiye diasporası ile alışveriş halinde değiliz. bizim anadilimizi konuşmayacaklar, iletişim kurmak için onların dilini konuşmak zorunda kalacağız. ne bileyim, garip.