'kadın' rolünün iyice sorgulandığı film. şüphesiz filmde kadının ortaya koyduğu performans güvensizlikler ve yaratmış olduğu şiddet 'allahım neleri varmış' dedirtiyor. ama aynı isimli kitabın esas meselesi şu ki , kadın bence bunu pornografik şiddettle insan ruhuna yapılan saldırıların sonuncunda ortaya çıkan şeyle sorguluyor. hayatı boyunca bir 'persona' oynamak zorunda kalmış bir kadının, hiç bir zaman yetkinlik sağlayamadığı toplumsal ve duygusal ilişki yumağı içinde hapsolup sonra o yumağı paramparça edişini görüyoruz bence. kurmaca karakterin temsil ettiği, hemen her türlü insani başarı karşısında ezilmiş; sevilmemiş, dinlenmemiş , konuşulmamış bir insanın -bilinenin aksine özgüvenli , neşeli yada güçlü değil- para ve saygınlık uğruna nasıl bir tecrite hüküm giymesi bence kadının uyguladığı tepki reaksiyonundan daha önemli zira; aslında kadının ortaya koyduğu şiddet kendi duygusal boşluğunda kaybomuş ve o personanın sahte albenisini ondan talep eden yada tam tersi bir şekilde o personanın güvenle kabul ettiği yanlarını sorgulayan insanlara karşı uygulanıyor. kendisinin kabul edildiğini sandığı ve herşeyin üstesinden geldiği br anda ise nasıl aşağılandığını aslında bir hiç olduğunu anladığı anda ipler toplumla ve çevreyle tamamen kopuyor artık. kendi varlığından ümidi hepten kesip; tıpkı hayatındaki diğer insanların yaptığı gibi toplumsal kabulüne sığınıyor. bunu meşrulaştırmak içinde -arabada geçen ve kadının fiziksel olarak kendini değiştirdiği sahne- diğer insanların ikiyüzlülüklerini bazı genel geçer doğruların ardında nasıl bir kabul edilmiş şiddetin olduğunu ve en önemlisi ve orjinali; günümüzde kadından beklenen erkek egemenle iyi ilişki kuracak onun kadar özgüvenli 'makbul kadın' rolünü açık ediyor paramparçe ediyor; ruhsal perdesini ve gerçek kimliğinide kökünden değiştiriyor.
bununla birlikte kadının da bu şiddetin bir parçası olduğunu ve tüm bu meşrulaştırma çabalarının sadece yeni bir güvenlik perdesi inşa etme için olduğunu sahte tecavüzcünün dialogunda anlıyoruz. tüm bu anlatıyı ise fincherın harika planları, yakın çekimleri ve tabiki gece çekimleri eşlik ediyor. fincher bize kutsal metini taşıyan bir peygamber gibi görevini yapıp, sahneden iniyor; bizede hayran olmak kalıyor.