gerçekten sarhoş olduğum zaman hep yaptığım gibi, yine başladım kendi kendime, karnımdan vuruldum diye saçmalamaya. barda karnından vurulmuş olan yegane herif bendim. kanım ortalığa akmasın diye, elimi ceketimin altından mideme bastırıyordum. yaralı olduğumu hiç kimse bilmesin istiyordum. yaralı bir orospu çocuğu olduğumu hiç belli etmiyordum.

her neyse, hep, büyük bir çavdar tarlasında oyun oynayan çocuklar getiriyorum gözümün önüne. binlerce çocuk, başka kimse yok ortalıkta, yani-benden başka. ve çılgın bir uçurumun başında durmuşum. ne yapıyorum, uçuruma yaklaşan herkesi yakalıyorum; nereye gittiklerine hiç bakmadan koşarlarken, ben bir yerden çıkıyor onları yakalıyorum. bütün gün yalnızca bu işi yapıyorum. ben, çavdar tarlasında, çocukları yakalayan biri olmak isterdim. çılgın bir şey bu, biliyorum, ama ben yalnızca böyle biri olmak isterdim. biliyorum bu çılgın bir şey

içerisinde bunlar ve bunlar kadar harika bir sürü şey barından harika kitap.