aynı günü defalarca yaşasanız nasıl olur? bir süre sonra sıkmaya başlar değil mi? filmin bu ilginç konusunu ve bir komediye göre gayet yüksek olan imdb puanını görünce izleme listeme almıştım. 90lı yıllarda da 1-2 kez televizyonda denk geldiğimi hayal meyal anımsıyorum; “bugün aslında dündü” ismiyle tabi :)
. bill murray oyunculuğuyla göz dolduruyor desem yalan olmaz sanırım keza filmin her anında kendimi onun yerine koymaktan alamadım. andie macdowell ablamızın da murray’dan aşağı kalır bir yanı yok. ikisinin uyumu ve sinerjisi filmi farklı bir seviyeye çekmiş. hatta filmle ilgili bazı yazılarda ikisinin de yönetmen tarafından ilk düşünülen isimler olmadığını öğrenince epey şaşırdım.(merak edenler olursa ilk etapta tom hanks ve meg ryan düşünülüyormuş. ama ikisi de başka projeleri sebebiyle kabul etmemişler.) iyi ki onlar oynamış da böyle samimi ve sıcak bir film ortaya çıkmış.
film, hava durumu sunucusu phil connors’ın punxsutawney kasabasına, geleneksel groundhog day yani dağsıçanı günü’nü sunmak için gelmesiyle başlıyor. geceyi de orada geçiren connors kalktığında aynı günü yani dağsıçanı gününü yaşadığını farketmesi uzun sürmez. ve uzun bir süre aynı günü yaşamaya devam ediyor. kulağa hoş geliyor belki ama sadece sizin bu durumun farkında olmanız ve her güne sıfırdan başlamak bir süre sonra dramatik bir hal alıyor. kendimi connors’ın yerine koyarak izleyince gerçekten beni çok etkileyen bir film oldu.
müzikler gerçekten çok hoş. insanı filmin içine çekiyor. özellikle sabah alarmında radyoda çalan şarkı; çaldığı her an kulakta güzel bir etki bırakıyor. murray’ın piyano çaldığı sahneler ve aniden hızlanan ve yavaşlayan ritimden de bahsetmeden geçemeyeceğim, çok başarılıydı.
groundhog day ilginç konusu, samimi esprileri ve 90lar nostaljisi ile çok keyifli ve etkileyici dakikalar vaat ediyor. hem güldüren hem düşündüren filmleri pek göremiyoruz ne de olsa. o yüzden halen izlemediyseniz şans verin derim. kesinlikle pişman olmayacaksınız.
puanım: 8.5/10