beni arayın dostlarım. sizinle dertleşirim. daha doğrusu arzu ederseniz derdinizi anlatırsınız ama alay da ederim, kendi derdimi de anlatmam. hatta çoğunuza dert diye düşündüğüm bir şeyi anlatsam "o da dert mi lan" dersiniz sanırım. hızlıca cevap vermem, aklıma geleni yazarım, kırılacaksınız eğer, gerçekten umrumda değil. "intihar etmeyi düşündün mü hiç :s:s:s" diye gelmeyin, ben ittiririm sizi aşağı. sizi anlamamı beklemeyin, anlamam. çünkü meseleye sizin tarafınızdan bakamam. o yüzden "seni anlıyorum" diyemem. sizli, bizli kibar konuşmam. cümlelerim sık sık "amk" ile biter. küfrederim. arada içki içtiğim görülmüştür ama bu dert anlatmanıza ancak sarhoşsam engel olur. çok dini biri sayılmam, ateist olduğunuzu kendinize itiraf edemiyorsanız benle tartışarak tanrı'yı kanıtlamaya çalışmayın, saçma. sevgili, karı-koca, kadın-erkek ilişkilerinde tavsiyelerim "sana kız/oğlan mı yok beolmm" dan öteye gidebilir de gidemeyebilir de, risk budur. sizinle en çok uyuşacağımız konu para derdi olur. ama "o da dert mi lan".

ek olarak "ya böyle anti-dertleşecek insan tipiymiş gibi yapıpı karıyı kızı bu götürecek haa" diyen öküzler için, hayır gayet güzel bir nişanlılığım var. peki o halde "derdin ne senin aslanım" diyecek gibisiniz. işte onu diyorum, derdim yok diyemem ama rahatım yani, belki derdi olana bir yardımım dokunur, bu kadar.