dövme tekniğine dair bilinen en eski metin 6. yüzyılda yaşamış romalı doktor aetius'a ait. karışım oldukça ilginç.

"biraz çam ağacı, bir tutam korozyonlu tunç, biraz öd, bir de zaç yağı ya da kara boya. tamamı ezilip, karıştırılıp elektrn geçiriliyor. diğer tarafta sirkeyle korozyonlu tunç öğütülüp farklı bir karışım daha hazırlanıyor. sonra bu ikisi bir araya getirilip biraz pırasa suyu, biraz da su ekleniyor."

uygulama da şöyle imiş.

"dövme yapılacak bölge pırasa suyuyla yıkanır. sonra kan gelinceye kadar iğnelerle delme suretiyle deri üzerine bir desen çizilir ve yukarıdaki karışım zerk edilir."

aetius döneminde dövmeler romalı askerlere yapılıyordu. bir tür sınıflama ya da kahramanlık nişanesi.

tabi dövme tarihi aetius'tan çok daha öncelere dayanıyor. ilk dövmeler için kemik ya da çakmaktaşı kullanıldığı tahmin ediliyor. çok daha acı cerici yöntemlerle. örneğin maoriler pigmenti deriye yedirebilmek için küçük, kalem biçiminde kemik oarçalarını alıp, deri altına girmelerini sağlamak için de ahşaptan yapılan çekiçleri kullanıyordardı. bunun yanında oyma ve kabartma yöntemleri de kullanılıyordu.

daha eski karışımlarda kullanılan malzemeler is, kül, bazı bitkilerin özleri ve barut da kullanılıyordu.

mayaların yöntemi bana çok daha acı verici geldi. sanatçı önce deseni deriye işaretliyor, sonra oluşturulan resim kesilip alınıyor, birbirine karışan kan ve mürekkeple desenin deri üzerine sabitlenmesi sağlanıyordu.

tabi bunlar uygulanan çok sayıda yöntemden bazıları.

çeşitli uygarlıklarda kahramanlık ve güç göstergesi, kutsalla kurulan ilişki, kötülüklerden korunma, hangi hayvandan ya da atadan türediğini gösterme ve onun koruyuculuğunu muhafaza etme, öldükten sonra yeniden dirilme, diğer dünyaya geçerken hayvanı vasıta olarak kullanma, süslenme ve benzeri araçlarla yapıldığı söylenir.