evlendiğini görüp bir de üzerine boy boy çocukları olduğu için sevinen bir ben miyim diye düşündüm yazılanları okuyunca. bitmiş gitmiş, onca şeye rağmen ben silip atmışım. hayat eskiden ibaret de değil üstelik. haaa bir de nasıl o evlenir ben evlenemedim gibi bir duygu da zuhur etmedi bana, seneler önce öğrenmeme rağmen.

o kadar çok şey yaşayıp öğrendim ve hali hazırda devam ediyorum ki; hayatımda hiç de bir eksik gibi göremedim bu mevzuyu. insanların şayet bu denli eski takıntıları varsa, nasıl kendi iç dünyalarında yer alan bölümlerinde yenilere yer açabilir diye de düşünmeden edemiyorum. yeniden kastım yeni birileri değil elbet, o kadar sığ bir düşünce de değilim. insanların yapabileceği milyon tane iş var bu dünya üzerinde. ilgiyi ve alakayı başka yerlere kanalize etmek lazım.