sadece bizim için özel olanın, gözlerine bakmanın yeterli olmadığı bir gerçek. karşımızdakini can kulağı ile dinlediğimizi göstermemiz gerek. şahsen gözlerime bakarak konuşmayan ve iki de bir lafımı kesen insanla iletişim yollarımı tıkıyorum. bu konuda da sanırım biraz acımasızım.

zaman çok önemli ve bir şeyleri ifade edip onu belirli bir düzene oturtup karşımızdakiyle paylaşmak... tüm bu koşulları sağladığınız zaman da sizi terk edip giden birileri varmışcasına bir durum oluşuyor o atmosferin kayboluşuyla.