çocukluğumuzdan beri mahallede parçaladığımız onlarca araba, ve şimdinin çocuklarının aynı mahallede parçaladığı birkaç araba aklıma geldi. olayların seyrini düşündükçe, aynı örnekteki gibi olduğunu gördüm.
araba atıl vaziyette aylarca durur, sonra lastiği patlar, sonra diğer lastikler. sonra bir gün bir camı kırılır, sonra diğer camlar.
mahalleden geçen hurdacıya her hafta bir parça satıp bakkala; çikolataya-sakıza yatırılır.

bu bahsettiğim araçların sahibi de mahallemiz sakinleri idi, araçları yok etmemize kendince sebeplerden belki de en çok onlar sevinmişlerdi. ama farketmez. deney deneydir. denek de denek.

ne iyi bir deneklik -düzeltiyorum çocukluk- geçirmişiz yahu...

*onlarca dediği de topu topu 3 araba parçalamış gelmiş hava atıyor. :)