• okudum
    • okuyorum
    • okumak istiyorum
  • youreads puanı (8.43)
Yazar Ahmed Arif
leylim leylim - ahmed arif
ahmed arif'ten leylâ erbil'e mektuplar 1954-1957

ahmed arif'in leylâ erbil'e gönderdiği mektuplardan oluşan bu kitap, edebiyat tarihçilerimize kuşkusuz önemli bilgiler sunmayı vadediyor. yazıldıkları dönemin entelektüel ve yayın ortamını, ahmed arif'in sürgün günlerini, yaşadığı siyasi baskıyı, içsel dünyasını ve en çok da aşkını tüm çıplaklığıyla ortaya koyuyor.

"sabah gözlerimi sana açarım.

akşam, uykularımı senden alırım. nereye, ne yana dönsem karşımda mutluluğun o harikulade başdönmesini bulurum.

böyleyken gene de şükretmem halime, hergelelik, açgözlülük eder, seni üzerim. aklıma gelmezki seni usandırır, sana gına getiririm. sana dert, sana ağırlık sana sıkıntı olurum. nemsin be? sevgili, dost, yâr, arkadaş... hepsi. en çok da en ilk de leylâsın bana. bir umudum, dünya gözüm, dikili ağacımsın. uçan kuşum, akan suyumsun. seni anlatabilmek seni. ben cehennem çarklarından kurtuldum. üşüyorum kapama gözlerini..."
(tanıtım bülteninden)


  1. ...seher vakti leylim leylim
    cellat nişangahlar aynasındasın
    oy sevmişem ben seni...
  2. leylim - leylim dünyamızın yarısı
    al - yeşil bahar,
    yarısı kar olanda
    gene kavim - kardaş, can - cana düşman,
    gene yediboğum akrep,
    sarı engerek,
    alnımızın aklığında puşt işi zulüm
    ve canım yarı geceler
    çift kanat kapılarına karşı darağaçları,
    mahpusanede çeşme
    yandan akar olanda,
    gelmiş yoklamış ecel
    kaburgam arasından.
    yoklasın hele...

    çağıdır, can dayanmaz,
    çağıdır, en çatal, en ası,
    cehennem koncası memelerinin.
    çağıdır, kırk gün - kırk gece
    kolların boynuma kement,
    ha canım kötüye inat...
    vah ki ne desem,
    kurşunları namlulara sürülü,
    i'kelleri kan,
    baskıncılar uykumuzu yıkar olanda,
    alır yüreğim:

    yankın yasak, aynalara.
    inemem bahçende talan,
    tam, boş yanı bu, derim namussuzun,
    tam, bıçağım cehennem gibi güzelken,
    aklıma düşüyorsun
    ellerim arık...

    bilmiş
    bütün zula'lar
    eğri hançer, kara mavzer, kan pusu.
    ve insan düşüncesinin o en orospu,
    o en ayıp, frengili yemişi,
    çıldırtılmış uranyum
    bilmiş,
    bilsinler!
    sana nasıl yandığımı
    uuuuy gelin...

    işte kan tutmuş korsanlar,
    haramla beslenmiş azgın,
    düzmece peygamberler
    ve cüceleri
    ve iğdiş ve aptal kölelerine karşı,
    işte bir kez daha
    bu can bendeyken,
    delin, divanenim işte
    uuuuy gelin...

    bu yasaklar,
    firavun kalıntısı.
    yoksun,
    akdan - karadan.
    gizline, canevine kurulu faklar.
    gün ola, umut kesip korkunç yetinden,
    murdar tutkusuna dünyasızlığın,
    gün ola, düşesin bekler.
    düşme!
    ölürüm...
    gözlerinden, gözlerinden olurum.

    leylim - leylim
    ayvalar, nar olanda
    sen bana yar olanda.
    belalı başımıza
    dünyalar dar olanda.