yaklaşık on gündür, periyodunun azalmasıyla, kendisiyle olan ilişkim yeni bir boyut kazandı. belirli bir süre içerisinde sayıca çok daha sık mutsuz ve mutlu oluyorum.

şöyle örnek vereyim, ekşi sözlük'te başlıklara göz atarken, saçma bir başlığa denk gelince, bilgisayarı kapatıp yaşamıma küfredesim geliyor. elim kolum bağlanıyor, felç geçiriyorum. birkaç saniye sonra başka bir şeyle karşılaşınca da, hayatı dolu dolu yaşayayım, bir şeyler yapayım, yazayım, çizeyim, konuşayım, üreteyim istiyorum. ve bu git-gel gün içerisinde devam ediyor. belki akşamları biraz daha istikrarlı oluyorum, diyebilirim.

kendimi bir çekiyorum, bir itiyorum... ama böylesi, en azından şimdilik, daha iyi.

zira önceleri, 25 yıllık bir sıkıntı imparatorluğuna hapsedilmiştim. en azından şimdi bir boklar yiyorum. iyi ya da kötü.