syd barrett için yazılan wish you were here ile bağdaştırdığım mutlak son. varlığın öz'e döndüğü noktadır benim için. sartre bunun önemsiz olduğundan bahseder durur mesela. açıkçası akıl çağı'nı ben yazmış olsaydım benim için de önemsiz olurdu. baktığınız zaman sartre bile öz'ün biçimlendiği noktaya ulaşıyor. benzer sanrı camus'ta da var. kimi zaman bu adamların sözleşip benzer şeyler konuştuğunu hayal ederi. düşünsenize ölüm bir platform ve bütün bu adamlar aynı masada toplanıp sohbet ediyorlar. kafka ölümü katman olarak kullanıp bir oyun yazmıştı. netekim karakterlerin bu yazar olmadığını biliyoruz. işin çatışmasını kendinden alırdı eser. sartre ve camus'nun bu yolun sonununun ölüm olduğunu düşüyorlardı. neyse boşverin bunları.

syd barrett öldü, lennon öldü, cohen öldü.. ne kadar ölebilirlerse işte. sartre kadar hugo kadar proust kadar öldüler.