yerleştir bu sevdayı her yerine 
yüzünde ter olan su damlacıklarının 
kaynağına yerleştir 
her zaman saklamadığın, acısızlığın son durağına 
gül taşıyan cocuğuna yerleştir 
ve omuzlarına daracık omuzlarına 
üşümüş gibisin de sanki azıcık öne taşırdığın 
tam oraya işte, uçsuz bucaksız bir düzlükten 
bir papatya tarlasıyla ayrılmış göğüslerine yerleştir 
ve esmerliğine bir de, eski bir yangının izlerinin renginde 
saçlarının yana düşüşüne, onları bölen ikiliğe 
alnından başlayan ve ayak bileklerinde duran 
yani senin olmayan, seni bir boşluk gibi saran hüzne yerleştir onu bir kentin parça parça aklında tuttuğun 
kar taneleri gibi uçuşan 
ve her gün biraz daha hafifleyen semtlerine 
yerleştir bu sevdayı her yerine.